«Ծիրանե եղյամ»-ը կարճ ժամանակում չի ստեղծվել. այն կազմելու համար պահանջվել է ավելի քան քսան տարվա աշխատանք: Այն կայացած հեղինակի գիրք է՝ իր սեփական բառապաշարով, սեփական, չփոխառված, պատկերային համակարգով։ «Ես ինքս եմ հորինել», – բանաստեղծություններից մեկում ասում է Մարգարիտա Գևորգյանը։ Եվ նա իրավացի է: Սա նրա հայացքն է իրերին, նրա զգացմունքներն են, սեփական, աներևակայելի ճակատագրի ընկալումը` հարուստ ոչ միայն և ոչ այնքան արտաքին իրադարձություններով, որքան ներքին լարվածությամբ. ճակատագիր, որի մեջ կա ամեն ինչ՝ և՛ ձեռքբերումներ, և՛ կորուստներ, որտեղ այնքան ողբերգականորեն կարճ է «երջանկությունից մինչև վիշտ հեռավորությունը»: (Ալբերտ Նալբանդյան, «Լիտերատուրնայա Արմենիա» ամսագրի գլխավոր խմբագիր):
«Մարգարիտա Գևորգյանը խիստ է գրում. նա ավանդական չափածոյի կողմնակից է` այդ ոճի բոլոր արժանիքներով հանդերձ: Միևնույն ժամանակ, նա ցույց է տալիս ռիթմիկ լուծումների տարածականությունը և ինտոնացիոն շնչառության փոփոխությունը։ Սա թույլ է տալիս նրան ազատ լինել ավանդական չափածոյի շրջանակում, ինչը ոչ մի կերպ չի սահմանափակում փորձառություններ փոխանցելու և ստեղծագործության մեջ բանաստեղծական միտք մարմնավորելու նրա կարողությունը։ Մարգարիտա Գևորգյանի քնարերգությունը մաքուր ջրի քար է». (Դանիիլ Չկոնիա, բանաստեղծ, արձակագիր, գրականագետ):
Գիրքը հրատարակվել է «ԴԱՐ» հրատարակչության կողմից 2013 թ.: Ձևավորման մեջ օգտագործվել են գրքի հեղինակի կոլաժները։
